Hello teacher
Door: annehanneke
24 Maart 2009 | Syrië, Damascus
De afgelopen maanden uiteraard druk bezig geweest met alle noodzakelijke voorbereidingen.
Het globale reisschema lag al jaren in concept klaar. Het idee ooit de zijderoute te volgen is begonnen zo n 20 jaar geleden tijdens het lezen van De weg naar Xanadu, geschreven door William Dalrymple. Vele mooie reizen ,eerst met rugzak, de laatste 10 jaar met de fiets, hebben we inmiddels met zijn tweeën mogen maken. En nu dus de zijderoute,of beter gezegd onze zijderoute.
Het is wel grappig te constateren dat hoe grondig je je reis ook voorbereidt, het onverwacht en niet voorziene gebeurtenissen je je op het allerlaatste moment weer voor verrassingen kunnen plaatsen,
Zo denk je dat je fietsen grondig zijn nagekeken en er helemaal klaar voor zijn, blijkt twee weken voor vertrek er plassen olie onder de Rohloff naaf te liggen. Dus wiel eruit en deze begint solo aan een reisje naar Duitsland . Na ruim een week gelukkig weer zonder problemen terug. Vervolgens nieuwe banden om de velgen, blijkt de binnenkant van de velgen vol roestplekken te zitten. Contact met Santos gehad, velg daar laten zien, en de conclusie was; drie velgen worden vervangen, nog een week te gaan....! Afgelopen donderdag hebben we de nieuwe velgen opgehaald, geweldig was overigens dat Santos de velgen kosteloos heeft in gespaakt voor ons, Riida heet de velgen met korting geleverd, zodat we per velg 25 EUR kwijt waren, super!
Zondag 22 maart hebben we de fietsen in een fietsdoos in de left-luggage achter gelaten. Morgen nog maar weer even bellen met de kaakchirurg, het zit n.l. nog niet lekker. In Januari begonnen met klachten, nadat een paar oude kronen waren vervangen, Afgelopen dinsdag bij de kaakchirurg eindelijk de boel opengesneden en schoongemaakt, de pijn is nog niet weg. Om nu in een tandarts stoel ergens in Tadzjikistan belanden, lijkt ook geen fijn vooruitzicht.
Maandag 23 maart . Toen de kaakchirurg achter de rug was kwamen we er achter dat de visa kaart in mei verlopen is . Ook daar nog even achteraan gegaan. Er wordt een nieuwe kaart aangemaakt en naar onze ouders gestuurd zodat we weer een pasje hebben vanaf mei. Hoe we de visa kaart in ons bezit krijgen is nu nog een probleempje, maar dat lossen we nog wel op.
Dinsdag 24 maart.De reis verliep zeer voorspoedig. Nadat we de fietsen uit de bagage depot hadden gehaald werden onze tassen gewogen en konden we na het betalen van 48 euro de fietsen zo afgeven. (Volgens de fietsvakantie winkel zouden we 22,50 euro per fiets per traject moeten betalen. ) De bagage werd in één keer doorgestuurd naar Damascus. We kwamen na een tussenstop in Londen, om 20.00 uur aan in Damascus. We waren benieuwd hoe het zou gaan met het krijgen van een visum. Er gaan verschillende soms tegenstrijdige verhalen rond, dus we vonden het best spannend. Tot onze verbazing kregen we na het betalen van 50 euro bij een loket, een kwitantie waarmee we na het invullen van een formulier zonder problemen een visum voor twee personen kregen. Nu konden we gaan denken aan het laatste stukje van ons traject n.l. hoe komen we naar de stad en bij en hotel. Na het wegpakken van de bagage en het klaarmaken van de fietsen verlieten we het vliegveld. Er kwamen al snel een paar mannen op ons af, die ons wel met een minibus naar een hotel wilden brengen. En dat voor 32 euro. Snel een hotel uitgezocht uit de L.P. Eenmaal daar aangekomen bleek deze vol. Na nog twee volle hotels hadden we geluk en kregen we een mooie kamer voor 50 euro. Behoorlijk boven budget, maar we vonden het ook erg lekker dat we er waren.
Woensdag 25 maart. Na een koele nacht werden we gewekt door de zon. Na een lekker ontbijt (zowel olijven, kaas, worst als jam toast e.d.) zijn we gaan kijken voor een ander eenvoudiger hotel. Dit was snel gepiept. We zitten nu in een authentiek Syrisch hotelletje voor 16 euro. Na het switchen van hotel zijn we de stad ingelopen. De sfeer is echt anders dan de landen die wij tot nu toe hebben bezocht. Veel vrouwen lopen in het zwart en gesluierd en de mannen lopen als haantjes bij elkaar.
We vonden al snel de souk. (Een grote overdekte markt, waar van alles mooi uitgestald staat van kleding, sieraden tot kruiden en geplukte kippen) De ingang werd opgefleurd met twee grote foto's van de grote baas van Syrië; de zoon van Assad. Ook bij de kapperszaken, hotels kortom overal zie je afbeeldingen van hem. (Hij is vast heel populair)
Na de markt kwamen we via kleine steegjes bij de grote Umayyad moskee. Het was er een drukte van belang. Eerst moest ik mij in een speciale ruimte “verkleden” Een hoofddoek was niet genoeg. Ik moest een lange jas aan en in plaats van de capuchon heb ik mijn eigen buff over mijn hoofd getrokken. Vond ik toch wat hygiënischer. De moskee was prachtig. De moskee is gebouwd op fundamenten van een kerk. Het is opmerkelijk dat de Islam en het Christelijk geloof zo naast elkaar wordt beleefd. Het is de enige moskee waar een paus op bezoek is geweest. De moskee heeft mooie met mozaïek ingelegde wanden, een groot plein en een bijzondere sfeer.
Nadat ik op de foto ben gezet en een kort “interview” heb gegeven aan een Iraanse Rik Felderhof ,omdat hij hierom vroeg zijn we op zoek gegaan naar het toeristenbureau voor een kaart van Syrië. We kunnen ons nu voorbereiden op de fietstocht die we morgen gaan starten. Aan het eind van de middag nog een wandeling gemaakt door de oude stad. Mooi over de oude romeinse weg gelopen, met aan de kanten leuke kleine winkeltjes. Heel sfeervol. In een lokaal eettentje lekker gegeten. Kortom de eerste dag in Syrië was echt een succes.
Donderdag 26 maart. Na een ontbijt van een pannenkoek met pasta /worst en een leuk gesprek met een Iraakse zakenman zijn we rond 10.00 uur de stad uit gefietst. Het was heel goed te doen, omdat onder de Arabische letters de plaatsen ook in het Engels aan werden gegeven. We konden door de GPS makkelijk de oude weg volgen. Later hebben we de nieuwe weg genomen., deze was ook goed te fietsen. De omgeving was imposant;dorre zanderige bergen rondom met weinig begroeiing. (woestijn) Op de achtergrond hoge bergen met sneeuw erop. Af en toe reden we langs een kleine eenvoudige nederzetting. De mensen die ons passeerden in auto's of op brommers waren vriendelijk. Er werd volop getoeterd en gezwaaid. Het weer was heerlijk; het was lenteachtig toen we begonnen met fietsen. Eenmaal midden op de dag en de berg op kregen we het toch wel erg warm. We deden de trainingsbroek en lange mouwen shirt en gingen voor Syrische begrippen bloot verder. Dat voelde direct een stuk beter. Tussen de middag zijn we even van de weg afgegaan om in een dorpje iets te eten. Het werd wederom een heerlijk opgerolde pannenkoek met daarin patat, tomaat, kip en saus. (We weten de naam nog even niet in het Arabisch, maar dat komt vast nog wel) We hadden daarna weer volop energie om verder de stijgen tot 1400 meter. Aan het eind van de middag werd het kil zodra de zon achter de bergen zakte. Alle kleding ging weer aan. Het was even spannend of we An Nabk zouden bereiken voordat het donker was. We hoopten op een hotel. In het centrum aangekomen bleek er geen te zijn. Een aardige jongen, hij bleek Waseem te heten, en goed Engels sprak bood zijn “farmhouse” aan. We moesten hem 2 km volgen. We hebben nu de beschikking over een heel eigen “hotel”. We hadden na 87 km best trek en hebben dan ook direct gekookt. De pasta met pittige saus en smac smaakte ons prima. In de keuken heb ik een warme “douche” genomen. Eerst warm water gekookt en daarna met de super washandje heerlijk gebadderd. We liggen nu warm in de slaapzak. Het wordt vast koud vannacht.
Vrijdag 27 maart. 's Avonds om acht uur werden we gewekt door een harde bons op de deur. Waseem riep of we misschien met hem mee wilden om t.v te kijken. We sliepen bijna dus dat aanbod sloegen we beleefd af. Na een behoorlijke koude nacht scheen de volgende morgen de zon. Na een lekker kopje thee/koffie werden we door Waseem het dorp uit geloodst. We kwamen uit bij een groot restaurant waar we de weg weer konden vervolgen. Voordat we verder fietsten nodigden we Waseem uit wat met ons te eten. We hadden immers nog niet ontbeten en zo konden we Waseem bedanken. Na een gezellig ontbijt zijn we daarna weer op de fiets gestapt. Wat ging dat makkelijk met de wind in de rug en langzaam aan afdalen tot 800 meter. We bereikten wel snelheden tot 50 km/p uur. Het leek van zelf te gaan. De eerste 40 kilometer was qua omgeving gelijk aan dat van gisteren. Daarna zagen we meer begroeiing. De mensen zochten op de droge omliggende heuvels naar eetbare knollen en we zagen mooie voorjaarsbloemen en bloeiende fruitbomen. Kortom lente !
Na 87 kilometers waren we in Homs. Na het bekijken van wat gribus hotels, vonden we het hotel waar we nu zitten. Een prima hotel afgezien van de warm- en koud water knop die omgewisseld was. (Het duurde wel heel erg lang voordat we warm water kregen.) Op de gangen kom je “sjeiks” tegen in alle soorten en maten. Wat een prachtige koppen en wat een uitstraling!
Zaterdag 28 maart. Vanmorgen met de stadsbus en de minibus naar Hosn gereden. De laatste 7 km waren steil omhoog naar Crac des Chevaliers; het oude kruisvaarders kasteel wat nog heel goed bewaard is gebleven. Het was er koud, guur en heel winderig. Je kon je er een goede voorstelling van maken hoe de ridders daar hebben vertoefd honderden jaren geleden. Het kasteel was al van ver te zien daar boven op de rots. Niet in te nemen voor vijandige volken. Vanmiddag de souk bezocht. Het was een wirwar van overdekte winkeltjes. Alle handel is op genre gegroepeerd. Je kunt er als westerling heerlijk rond lopen zonder continu aangesproken te worden. Altijd weer leuk om er rond te lopen. Aan het eind van de middag werd het nog kouder dan het al was. We zijn blij dat we zoveel kleding mee hebben genomen. ( T-shirt,blouse,fleece, soft shell, regenjas, handschoenen, twee paar sokken en mijn buff op mijn hoofd. ) Het komt zeker van pas. En dan gaan we de kou nog tegemoet. (Oeps!)
Zondag 29 maart. Vanmorgen vertrokken naar Hama. Het was makkelijk om de stad uit te komen en de weg te vinden; één rechte weg langs de kant van de snelweg. Veel industrie, niet echt boeiend. Na 45 km waren we er al. Een makkelijke fietsdag dus. Het Riad hotel midden in het centrum was als één van de beste genoemd in de LP. De fietsen moesten vier trappen op, maar staan nu wel keurig op ons balkon. 's Middags zijn we langs de Orontes rivier gelopen om de vier Noria's te bekijken. Het was een leuke wandeling en de grote waterraderen met de overblijfselen van een aquaduct waren groot en imposant om te zien.
Na twee dagen in Aleppo rond te hebben gezworven door de oude stad, de christelijke wijk en over de Souq vonden we het weer lekker om te gaan fietsen. Het weer was lekker, de omgeving groen en heuvelachtig en de overnachting bijzonder. Onderweg zagen we een drietal tenten aan de kant van de weg staan en wat bleek en zaten voor de tent prostituees voor vrachtwagenchauffeurs die langs reden. Naar Anne werd ook nog geroepen, maar we reden uiteraard door. Dit hadden wij zo dicht langs de openbare weg nooit verwacht in Syrië. Aan het eind van de dag stopten we even om een banaan te eten toen er een jongen naar ons toe kwam met thee. Het was al wat laat en lieten hem het briefje zien waar in het Arabisch opstond of we onze tent op mochten zetten. Een oudere man kwam op zijn brommer en zei dat we met hem mee mochten. Wel 3 km verderop. We fietsten achter hem aan. We kwamen in een achteraf dorpje met lemen hutjes en werden boven op het terras uitgenodigd. De broer van de man kwam met drinken aan en even later werd de waterpijp gebracht voor de man des huizes en kwamen er nog wat andere mensen. Toen we na een tijdje vroegen waar de tent mocht staan, bleek er een kamer te zijn klaar gemaakt. Al met al werd het een hele gezellige avond met eten, veel mensen en een hoop gelach en geklets. Anne werd in een witte jurk gekleed met een doek op zijn hoofd en Hanneke kreeg een mooie jurk met hoofddoek om, nadat beiden hadden kunnen douchen bij een ander familielid. De kamer stroomde vol met zoals zij zelf zeiden allemaal familie. Al met al wel 30 mensen, waarvan er twee een paar woorden Engels kenden.
De volgende morgen zijn we na het ontbijt weer vertrokken voor een wederom mooie fietsdag. Nu staan we in een boomgaard bij mensen. Ook nu bracht het briefje weer uitkomst. Wel lekker dat we onze eigen bedoening hadden. Los van wat mensen die langs komen om te kijken, eten te brengen en gedag te zeggen kunnen we meer doen wat we zelf prettig vinden.
Vlak voor we gingen slapen werd er tegen de tent getikt; wat bleek er werd een lamp gebracht en het ontbijt voor de volgende ochtend. Als dat geen gastvrijheid is!
Na het ontbijt werden we uitgezwaaid door de hele familie en gingen we op weg naar de Turkse grens. Onderweg zagen we de traditionele bijenhuizen en gingen van de weg om te kijken. We werden hartelijk ontvangen met koffie en mochten rondkijken in een huis samen met de dochter van het gezin. Moeder was bezig met het uitpluizen van schapenwol voor een deken of een matras. Ondertussen kwamen er steeds meer vrouwen bij die genoten van het vreemde gezelschap. Na een half uurtje reden we weer verder. Het was een mooie weg met weinig verkeer. Na 78 kilometer kwamen we na wat omzwervingen in de grensplaats bij de Turkse grens. We lieten Syrië achter ons. Het eerste land zat er op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley